باز کن پنجره را ...

 

باز کن پنچره را من تو را خواهم برد

به سر رود خروشان حیات

آب این رود به سرچشمه نمی گردد باز

بهتر آن است که غفلت نکنیم از آغاز

.
.
.

  ... ...و ... ...

خانه ای میسازیم در بلندای بهار

بر درخت احساس، روی گلبرگ گل نسترنی که از آن عشق خدا می روید

از احساس گل سرخ مدد می گیریم ...