شعری بسیار زیبا...

آری تو راست میگویی ، آسمان مال من است ، پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است . 

اما سهراب تو قضاوت کن بر دل سنگ زمین جای من است ؟ 

من نمیدانم که چرا این مردم ، دانه های دلشان پیدا نیست ... 

صبر کن ای سهراب  

قایقت جا دارد ؟ 

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم 

به سراغ من اگر می آیید تند و آهسته چه فرقی دارد ؟ 

تو به هرجور دلت خواست بیا 

مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست که ترک بردارد 

مثل مرمر شده است ، چینی نازک تنهایی من....